Die eerste stap is goud waard….Ze hangt op de bank. Drinkt het zoveelste kopje koffie en zucht…weer een lege dag in het verschiet. Dan komt er, zoals wel vaker, een buurvrouw binnen en geeft haar een kaartje van een lifecoach. “Het zal wel” denkt ze en gooit het kaartje op de salontafel. Daar blijft het een paar dagen liggen. In die paar dagen gaat haar blik ongemerkt regelmatig naar het kaartje. Haar gedachten blijven maar in een kringetje ronddraaien net als die draaikolk op dat kaartje.

Nog geen week later zit zij bij mij in de praktijk voor een eerste gratis gesprek. Wat schuchter en sceptisch zit ze om zich heen te kijken. Na een eerste kop koffie en mijn vraag wat de trigger was om toch contact met mij op te nemen begint ze te vertellen. Ik luister en laat haar haar verhaal doen.

Zij, laat ik haar Karin noemen, heeft een pittige scheiding achter de rug. Het was ook in die tijd dat haar tijdelijke contract niet verlengd werd. Terwijl het werk haar op de been hield in de tijd van de scheiding. En zo kwam ze op de bank te zitten en weet niet meer hoe ze ervan af kan komen. Baalt van zichzelf maar ze weet het even niet meer. Alle dagen lijken op elkaar, het weekend vloeit over in weekdagen en andersom. Voor de buitenwereld houdt ze zich flink maar alleen thuis komen de muren op haar af.

Karin zucht en zegt: “ik wil zo graag weer van die bank af maar het lukt me niet. Ik ben moe van het nietsdoen. Het is voor het eerst dat ik het eruit gooi en poeh…dat lucht op.”

We praten nog even na. Wanneer ik haar vertel dat ze in de rouw is omdat zij haar toekomstperspectief is verloren na haar scheiding en het verlies van haar werk kijkt ze me verbaasd aan. Er is toch niemand dood gegaan?!

We maken een afspraak voor een coachwandeling. Karin gaat letterlijk op pad om haar leven weer richting te geven en ik loop met haar mee. Om haar weer te laten voelen dat ze leeft en het leven weer op te pakken op de manier die zij nu wil en bij haar past. Maar eerst…stilstaan bij het verlies. Eerst uit de draaikolk van gedachten en gevoelens om daarna in het rustiger vaarwater verder te kunnen.

Opgelucht dat zij de eerste stap heeft gezet

Karin neemt afscheid en is opgelucht en blij dat zij de eerste stap heeft gezet.

Vaak denken we alleen aan rouw bij het overlijden van iemand die je dierbaar is. Maar rouwen is meer dan dat. Het is het aanpassen aan een nieuwe situatie die is ontstaan door een verlies. Verlies van gezondheid, een relatie, werk of je vertrouwde omgeving. Vaak worden deze gevoelens weggestopt en willen we door waar we gebleven zijn. Zetten de schouders eronder en willen we sterk zijn.

Maar dit valt niet mee. Het onverwerkte verlies werkt tegen, voel je letterlijk in je lijf. En zo kom je, vroeg of laat jezelf tegen. Stilstaan bij verlies is belangrijk om verder te kunnen.

Met Karin start ik een wandelcoach traject. Mijn begeleiding en de natuur zijn voor haar de juiste mix en zo stappen we zij aan zij haar nieuwe leven tegemoet.