Het is alweer even geleden dat er een jonge dame bij mij op de voicemail stond. Zij was in tranen. De vakantie stond voor de deur maar zij zag er als een berg tegenop. Of ik, alsjeblieft, deze week nog tijd had voor een sparringsessie. Die had ik. Op een druilerige ochtend ontving ik haar in het restaurant aan de rand van het bos. Terwijl de cappuccino voor onze neus stond begonnen we met een korte kennismaking. Even vertellen wie…
Die eerste stap is goud waard….Ze hangt op de bank. Drinkt het zoveelste kopje koffie en zucht…weer een lege dag in het verschiet. Dan komt er, zoals wel vaker, een buurvrouw binnen en geeft haar een kaartje van een lifecoach. “Het zal wel” denkt ze en gooit het kaartje op de salontafel. Daar blijft het een paar dagen liggen. In die paar dagen gaat haar blik ongemerkt regelmatig naar het kaartje. Haar gedachten blijven maar in een kringetje ronddraaien net…
Mijn drijfveer om lifecoach te worden lag in mijn ervaring met kanker in het gezin. Hieronder lees je hoe het allemaal begon. Kanker…de diagnose die mijn man kreeg zette zeventien jaar geleden ook mijn wereld op zijn kop. Nu, jaren na zijn overlijden en leven met kanker in het gezin, de drijfveer geweest voor het werken met en voor mensen vanuit mijn eigen lifecoach praktijk. Hieronder lees je hoe ik het avontuur ben aangegaan. Een nieuwe draai.. Na het overlijden…