Mijn drijfveer om lifecoach te worden lag in mijn ervaring met kanker in het gezin. Hieronder lees je hoe het allemaal begon.

Kanker…de diagnose die mijn man kreeg zette zeventien jaar geleden ook mijn wereld op zijn kop. Nu, jaren na zijn overlijden en leven met kanker in het gezin, de drijfveer geweest voor het werken met en voor mensen vanuit mijn eigen lifecoach praktijk.

Hieronder lees je hoe ik het avontuur ben aangegaan. 

Een nieuwe draai..

Na het overlijden van mijn man heb ik de draad niet weer opgepakt maar een nieuwe richting aan mijn leven gegeven. 

Was dat eenvoudig…nee zeker niet. De eerste twee jaar dat ik alleen was had ik nodig om mijn gezin draaiende te houden, te leren leven met een groot gemis en alles wat gebeurd was nogmaals de revue te laten passeren en op te schrijven. In de tussentijd werd het steeds duidelijker….ik wilde iets doen met mijn ervaring : leven met kanker in het gezin, partner en mantelzorger van een kankerpatiënt zijn. Maar hoe of wat daar had ik nog geen helder idee bij. 

In de tussentijd deed ik mijn werk in de catering maar werd er niet meer blij van. In de hectiek van mijn gezin een heerlijke werkplek, het bracht de nodige ontspanning mee in een heftige tijd. Fijne collega’s waar ik veel mee had gedeeld maar ik was toe aan een nieuwe uitdaging, maar welke? Durfde ik de stap te nemen om te stoppen?

Ja , andere mensen ondersteunen die met kanker te maken krijgen, het was wel duidelijk dat ik dat wilde ,dat daar mijn hart lag en ligt….maar hoe?

Bij toeval kwam ik in aanraking met het coachen rondom kanker. Dat was wat ik wilde maar dan moest ik wel eerst een opleiding tot lifecoach volgen. 

De twijfel, het wikken en wegen

De vragen ” kan ik dat wel” . Iets nieuws beginnen op mijn 46e, zo vlak na alle ellende…..gekkenwerk. Coachen, er zijn al zoveel coaches, wie zit er nou op mij te wachten? Ben ik daar al wel aan toe? Maar de opdrachtjes die ik meekreeg van een coach prikkelden mijn nieuwsgierigheid nog verder. Verstevigde de drive die er in me zat om dit op te pakken. Na een tweetal open dagen kwam ik terecht bij het Atma instituut in Amersfoort. Het werd de tweejarige opleiding tot lifecoach. Ik sprong het diepe in want ik had geen idee wat me te wachten stond, maar het gevoel erover was goed.

De sprong in het diepe

Een dag in het weekend naar school of oefenen met mijn medestudenten. Een volledig nieuw vakgebied voor mij maar ik genoot vanaf het begin en van elke minuut. Het coachen en gecoacht worden zorgde voor nieuwe inzichten. Wat was het ook lastig hier en daar, de ene keer ging goed, de andere keer bakte ik er weinig van. Pffff…waar was ik aan begonnen? En ja, mijn gevoelens werden danig op de proef gesteld, er bleek toch nog wel het een en ander om aan te werken….heftig soms maar zo goed om doorheen te gaan.

Wat wil ik

Het gecoacht worden gaf me ook het antwoord op de vraag: wat met mijn werk? Werk, wat al die jaren een uitlaatklep was geweest. Het besluit viel een paar maanden na het starten van de opleiding, het kostte me energie, ik haalde er geen voldoening meer uit. Met een brok in mijn keel heb ik mijn collega’s laten weten dat ik ging stoppen, een beslissing waar ik, mede door coachsessies, voor honderd procent achter stond.

Deze en de beslissing om de opleiding tot lifecoach te gaan volgen zorgden ervoor dat mijn leven een andere wending kreeg. En wat voelde het goed, ook al besefte ik dat er nog veel te leren was. De toekomst nog vaag maar deze twee grote stappen leverden me gelijk al iets op…..energie, rust en ruimte voor nieuwe belevenissen.

Nu, jaren later, heb ik de drive om mensen die te maken hebben met een verlies te ondersteunen omgezet in werkelijkheid. Mijn eigen coachpraktijk is een feit, het balletje rolt en ik geniet van elke minuut.

Heb je nou het gevoel dat als je bij een coach bent geweest je je hele leven om moet gooien dan kan ik je gerust stellen. Dat hoeft helemaal niet, ook kleine veranderingen kunnen soms al veel teweeg brengen en je een gelukkiger mens maken.

Maar als je het gevoel hebt niet meer vooruit te komen, vast te zitten in steeds hetzelfde patroon of als je niet meer aan jezelf toekomt dan kan een coach je helpen om wel stappen te nemen. Grote of kleine, dat is aan jou en zal altijd jouw eigen keuze zijn.Ik help je er graag bij.

Als coach bij kanker werk ik samen met Coach Connect